آناهید الهه آبها

اگر کودکان با انتقاد زندگی کنند، می آموزند محکوم کنند . اگرکودکان با خصومت زندگی کنند، می آموزند مبارزه کنند . اگر کودکان با ترس زندگی کنند، می آموزند نگران باشند . اگر کودکان با ترحم زندگی کنند، می آموزند برای خودشان احساس تاسف کنند . اگر کودکان با تمسخر زندگی کنند، می آموزند خجالتی باشند . اگر کودکان با حسادت زندگی کنند، می آموزند رشک بورزند . اگر کودکان با شرم زندگی کنند، می آموزند احساس گناه کنند . اگر کودکان با تشویق زندگی کنند، اعتماد به نفس می‌آموزند . اگر کودکان با تحمل زندگی کنند، شکیبا یی می‌آموزند . اگر کودکان با تحسین زندگی کنند، قدردانی می‌آموزند . اگر کودکان با پذیرش زندگی کنند، می آموزند عشق بورزند . ...

مادرها گاهی در برابر احساس های منفی (اضطراب، غم و خشم) کودکانشان راهبردهای اشتباهی را پیش می گیرند. مثلا تلاش می کنند کودک را مجبور کنند که این احساس هارا سریعا کنار بگذارد و این تبعات بدی دارد. اما راهبرد درست چیست؟ بر اساس یافته های نوین روان شناسی، راهبرد درست و کارآمد زمانی که کودک با یکی از احساس های منفی به سراغ پدر مادر می رود این است که : 1- اول این که احساس کودک توسط بزرگسال دیده و شناسایی شود (بعضی پدر مادر ها قادر به تشخیص این نیستند که الان کودک نگران یا عصبانی یا غمگین است ) 2- بزرگسال نام آن احساس را به زبان بیاورد (مثلا "به نظر می آید از چیزی ترسیده ای"، یا "به نظر می آید خیلی عصبانی هستی"). با این کار و...

نبیه یک پیامد منفی ست که وقتی درست بکار برده شود باعث رفع یا کاهش سو رفتار می شود.(مانند محرومیت، محرومیت، پیامد منطقی و...). تنبیه بدنی و یا کلامی مانند تحقیر، توهین و تهدید نه تنها باعث کاهش رفتار نمی شود بلکه سو رفتار را افزایش داده و به عزت نفس کودک آسیب می زند. آنها صرفا اثرات کوتاه مدت اندکی بر سو رفتار کودک دارند. تنبیه واقعی تنبیهی ست که به ندرت انجام شود و این جز اصول طلایی تنبیه به شمار می رود. تنبیه بایستی از نیاز شما برای تنبیه بکاهد و سو رفتار را کاهش دهد، اگر سو رفتار کاهش نیابد پس تنبیه کارساز نیست. هیچ گاه هنگام عصبانیت کودک خود را تنبیه نکنید چون تنبیه وسیله ای برای کاهش خشم شما و ترس کودک خواهد شد و ممک...

...

...

...

...

...

...

تولد یک سالگی ...